noemt men het geheel der voorschriften, die iemand voor de vervulling van een ambt, een beroep of een bepaalde werkzaamheid, door zijn opdrachtgever worden verstrekt. Aan ambtsdragers in de kerk van Christus wordt geen instructie gegeven.
Hun opdrachtgever is Christus, de Koning der kerk en Christus heeft in Zijn Woord geopenbaard, wat de taak der ambtsdragers is en hoe ze die hebben te vervullen. Daarentegen kan een kerkeraad aan allerlei door hem benoemde personen (collectanten, kosters enz.) en commissies (commissie van administratie enz.) een instructie geven.
Ook een classis of synode kan aan haar deputaten een mondelinge of schriftelijke instructie geven, desgelijks geschiedt het bij zending, evangelisatie enz. Op schoolgebied geeft het bestuur een instructie aan de onderwijzers enz.
Een instructie is geen arbeidscontract, regelt dus niet de verhouding tusschen twee partijen, maar bepaalt, wat de eene partij de andere opdraagt. Hetgeen natuurlijk niet wil zeggen, dat een instructie niet in gemeenschappelijk overleg kan worden opgesteld.
Een instructie moet duidelijk omvatten, wat opgedragen wordt, doch ook wat er geschieden moet, als de opdrachtgever oordeelt, dat de instructie is overtreden of de aangestelde, dat iets opgedragen werd, dat in strijd is met de instructie. In de practijk gaat het meestal zóó, dat alleen bij moeilijkheden op de instructie wordt gelet.
Doorgaans loopen bij verstandige menschen de dingen vanzelf goed.
