(1746—1805) was een Evangelisch Theoloog in Duitschland. Hij werd het hoofd van de zoogenaamde oude Tübinger-School.
Van zijne hand zag een Dogmatiek het licht. Met den bekenden piëtistischen Bengel had hij de „bijbelsche richting” gemeen, maar van hem onderscheidde Storr zich in deze 3 punten: dat hij een verstandelijke en geen gevoelsvroomheid wilde, dat hij een „verlichte” kritiek op de dogma’s der kerk voorstond en dat hij de hoofdgedachten van Kant beaamde.
