Geboren 1802 te St. Felix in Savoye is een Roomsch-Catholiek geestelijke geweest, die vooral inzake de onfeilbaarheidsverklaring van den paus zich naam verworven heeft.
Hij werd in 1849 bisschop te Orleans en was een ijverig geestelijke. Toen de Ultramontanen voor het Vaticaansche concilie stemming maakten voor het dogma van de onfeilbaarheid van den paus, waarschuwde Dupanloup zeer ernstig tegen dit streven.
Toch heeft hij, nadat op het concilie die onfeilbaarheid aangenomen was, zich al spoedig met dat dogma verzoend. In 1871 was hij lid van de nationale vergadering, waar gehandeld werd over de herstelling van de wereldlijke macht van den paus.
In 1876 werd hij senator. Sinds 1854 was hij lid van de Fransche academie, maar toen in 1871 Littréookals lid benoemd werd, woonde hij de zittingen niet meer bij.
Hij liet verschillende geschriften na over politieke, kerkelijke en paedagogische onderwerpen. Zijne Oeuvres choisies verschenen in 1862 en zijne Nouvelles oeuvres choisies in 1873.
Dupanloup stierf in 1879.
