Vollediger: apokatasis pantoon d. i. wederoprichting of herstelling aller dingen. Men vindt deze uitdrukking in Hand. 2 : 21.
Van oude tijden af (Origenes) tot op den huidigen dag toe hebben sommigen daaruit afgeleid, dat ook de ongeloovigen en zelfs de duivelen eens zalig zullen worden. Het eeuwig bestaan van de hel en de eeuwige straf werden daarmee geloochend.
Men beriep zich vooral ook op 1 Cor. 15 : 28, waar gezegd wordt dat God eenmaal zal zijn alles in allen. Beide plaatsen bieden echter aan dat gevoelen geen steun.
In Hand. 3 : 21 wordt slechts gesproken van de wedergeboorte van den kosmos (heelal). In 1 Cor. 15 : 28 van de vernieuwde schepping en inzonderheid van de gezaligden.
Bovendien druischt deze leer tegen de doorgaande gedachte van de Heilige Schrift in. Vooreerst wordt daardoor aan de prediking van het Evangelie in deze bedeeling haar kracht ontnomen.
Vervolgens wordt op die wijze de vrije wil van den mensch geëerbiedigd. Ook wordt te kort gedaan aan het schrikkelijk karakter van de zonde.
Maar het allermeest pleegt deze dwaling een aanslag op het recht Gods. Daarenboven leert de Schrift uitdrukkelijk, dat hel en straf voor de ongeloovigen nooit zullen worden opgeheven, (o.a.
Daniël 12 : 2; Matth. 18 : 8; Mark. 9 : 44, 46, 48; Joh. 3 : 36; Openb. 14 : 11).
