Zoon van Ds Henricus Francken, is nog steeds onder ons Gereformeerde volk bekend als de schrijver van Kern der Christelijke Leere. Hij werd den lsten Maart 1676 te Dordrecht geboren, werd in 1704 predikant te Rijsoord en in 1713 predikant te Maassluis.
Zelfs kwam hij in aanmerking voor het hoogleeraarschap te Harderwijk, maar hij bleef predikant te Maassluis. Hij overleed na een langdurig lijden den 16den April 1743.Francken was een zeer geliefd prediker en een Leidsche Voetiaan, uit de school van a Marck. Zijn geschriften waren minder mystiek dan die van a Brakel en Lodensteyn. Francken was een „anatomist eerst van den tekst en daarna van het hart”. Vooral in de fijne ontleding van het geestelijk leven toonde hij zich een meester, zoodat zijn boeken nog steeds waardeering vinden. Steeds dringt hij op een ware bekeering des harten aan.
Tal van geschriften zijn van zijn hand verschenen. Zijn Kern der Christelijke Leere (Dordrecht 1713), dat herhaalde malen in herdruk verscheen, is feitelijk een uittreksel uit een van zijn grootere werken. Vooral aan zijn Kern dankt hij zijn vermaardheid. Het boekje munt vooral door zijn helderheid uit. In zijn predicatiën riep hij tot „een welgemoedigt en blijhartig leven” op. Bekend is ook nog zijn Het Heilig Offerlam, geslacht voor de uitverkorenen (Dordrecht 1732).
Ook zijn bekend zijn Heylige Feeststoffen (Dordrecht 1734). Zijn laatste uitgave gaat over: Heilig gebruick des orgels (Delft 1748).
Ds Oudkerk gaf aangaande dezen uitnemenden Christen dit grafschrift:
„Hij was een Godt getrouwe knecht;
„In leere en leven gansch oprecht:
„En heeft gestadig na zijn plicht „Gods Kerk in alles voorgelicht „Jaa blijft nog lichten naa zijn doot”.
