De handel tussen twee landen wordt bijgehouden op de betalingsbalans. De twee belangrijkste delen van de betalingsbalans zijn de lopende rekening (waar we het al eerder over gehad hebben) en de kapitaalrekening.
Op de lopende rekening wordt alle export en import bijgehouden: deze kan bestaan uit goederen, diensten en (primaire) inkomens. Alle import (dus goederen, diensten of productiefactoren die een land koopt) zijn uitgaven voor een land, alle export (dus goederen, diensten of productiefactoren die een land verkoopt) zijn inkomsten voor een land.
Op de kapitaalrekening worden geldstromen tussen landen bijgehouden. Een handig ezelsbruggetje voor de dingen die op de kapitaalrekening staan, is de BIL: Beleggingen, Investeringen en Leningen. Geldstromen die naar het buitenland gaan, zijn een uitgave voor het land; geldstromen die het land binnenkomen zijn inkomsten voor het land. De som van het saldo van de lopende rekening en de kapitaalrekening is het saldo van de betalingsbalans. In landen met een vrije wisselkoers bepaalt het totale saldo van de betalingsbalans de verandering van de wisselkoers. Een tekort op de betalingsbalans (meer aanbod dan vraag naar je munt) betekent dan een depreciatie (daling) van de wisselkoers, een overschot op de betalingsbalans (meer vraag dan aanbod van je munt) betekent een appreciatie(stijging) van de wisselkoers.
