De meeste Himalaya-bewoners geloven dat de verschrikkelijke sneeuwman werkelijk bestaat. Sceptische westerlingen beschouwen de Yeti als de Nessie van het hooggebergte, die vooral in komkommertijd waargenomen wordt.
Reusachtige voetsporen, excrementen en haren moeten zijn bestaan bewijzen. De Franse zoöloog Bernard Heuvelmans houdt er rekening mee dat het bij de Yeti om een reuzenmensenaap gaat, die al een miljoen jaar geleden in Azië uitgestorven is, de Gigantopithecus. Voor zover hij daadwerkelijk bestaat houden anderen het op een ‘doodgewone’ orang-oetang. Himalaya-expert sir Edmund Hillary organiseerde in 1960 een expeditie naar Nepal, om het raadsel van de verschrikkelijke sneeuwman op te lossen: ‘We hebben vele aanwijzingen onderzocht, maar geen overtuigend bewijs voor het bestaan van de Yeti gevonden. Maar wie weet of hij zich toch niet ergens in de bergen schuilhoudt.’De Engelse bergbeklimmer Don Whillans is ervan overtuigd dat een gigantische aapachtige een chocoladereep van hem gestolen heeft, toen hij in 1970 op de zuidhelling van de Annapurna bivakkeerde. De meest vooraanstaande Yeti-gelovige is Reinhold Messner, die het geheimzinnige wezen, naar hij beweert, enkele jaren geleden twee keer in Oost-Tibet ontmoet heeft. Toentertijd vergat hij van opwinding en verbazing op de ontspanknop van de camera te drukken, maar hij bleef op het spoor van de Yeti, en in de jaren negentig is het hem gelukt om een gestoken scherpe foto te maken, zoals hij het Oostenrijkse tijdschrift News verteld heeft. Reeds voor de onthulling van een groot werk over de Yeti verraadt hij wat hij gezien zou hebben: ‘De Yeti is circa twee meter twintig groot, heeft een spierwitte vacht en is een nachtdier dat zich voedt met yaks!’
→Elbst, → Nessie.
