is de bijnaam van een tak van het Rom. geslacht der Julii, van welk geslacht Caius Julius C. de meest beroemde vertegenwoordiger was. Caius Octavius werd door Caius Julius C., zijn oudoom van moederszijde, als zoon aangenomen en heette sindsdien Caius Julius C.
Octavianus. Verschillende keizers na hem hebben ook de naam C. gevoerd (Tiberius, Caligula, Claudius, Nero) en zo is C. allengs van eigennaam beroepsnaam geworden. Ons woord keizer is er van afgeleid. In het N.T. komt C. herhaaldelijk voor als beroepsnaam, zij het dan ook, dat de in feite regerende keizer de eigennaam C. droeg. Matt. 22 : 17 v. en par.; Luc. 2 : 1 van Augustus, 3 : 1 van Tiberius, Hand. van Claudius, 18 : 2; van Nero 25 : 12, 21; 26 : 32. Behalve het besluit Luc. 2 : 1 genoemd, en eventueel het besluit van Claudius, Hand. 18 : 2 vermeld, wordt van een direct ingrijpen der keizers in het N.T. niet gesproken. Het verhoor van Paulus 2 Tim. 4 : 16 behoeft niet door de keizer te zijn geschied.
