Wat is de betekenis van zweving?

v. (-en), 1. het zweven ; 2. (nat.) het periodiek aanzwellen en afnemen van de geluidssterkte wanneer twee tonen van bijna gelijke hoogte tegelijk klinken.

zweving - Zelfstandignaamwoord 1. (muziek) (natuurkunde) een geluidsverschijnsel dat veroorzaakt wordt door de interferentie van twee tonen met een gering verschil in toonhoogte ♢ Bij het stemmen van een instrument is het vaak nuttig naar de zwevingen te luisteren. Woordherkomst Naam...

Als twee trillingen met bijna gelijke frequenties f1 en f2 samenwerken (interfereren), ontstaat een trilling, zweving genoemd, met een frequentie f1]-f2. Wanneer b.v. twee trillingen van 19 800 Hz en 20 000 Hz (beide niet hoorbaar) interfereren, ontstaat een zweving van 200 Hz (hoorbaar). De pianostemmer stemt de piano door op zwevingen te letten.

('zwe:ving) v. (-en) 1. Eig. het zweven. 2. Metn. triller.

v. (-en), het verschijnsel dat twee tonen met gering frequentieverschil die tegelijk klinken, gehoord worden als één toon waarvan de sterkte toeen afneemt met een frequentie die gelijk is aan het frequentieverschil van de beide tonen. (e) Zwevingen ontstaan doordat de twee tonen periodiek variëren tussen gelijke fase (versterking...