Wat is de betekenis van zondigen?

zondigen - Werkwoord 1. (inerg), (religie) het overtreden van een religieuze wet ♢ Koning Achab zondigde tegen de Heer met zijn afgodendienst. Woordherkomst Afgeleid van zonde met het achtervoegsel -ig

zondigen - regelmatig werkwoord uitspraak: zon-di-gen 1. dingen doen die volgens de godsdienst niet mogen ♢ hij heeft zijn hele leven al veel gezondigd 1. zondigen tegen een regel [je er niet aan h...

v., sûndigje, sondigje.

...

(zondigde, heeft gezondigd), 1. zonde begaan, in strijd met de goddelijke en zedelijke wetten handelen : tegen de geboden Gods zondigen ; hij heeft zwaar gezondigd; 2. (bij uitbr.) een overtreding of misslag begaan; van een voorgeschreven regel afwijken: tegen de welvoeglijkheid zondigen; tegen een taalregel zondigen, die niet in ach...

zondigde, h. gezondigd (zonde begaan; in strijd handelen met): zegsw. in onwetendheid zondigt men niet; zondigen tegen goddelijke of menselijke wetten, deze overtreden; bij uitbr. zondigen tegen de regels der taal, die niet in acht nemen; zondigen tegen de wellevendheid.

('zondəgən) (zondigde, heeft gezondigd) 1. zonde begaan : in onwetendheid zondigt men niet. 2. handelen in strijd met : tegen de wetten, tegen de wellevendheid -. 3. fouten maken : tegen de taalregels -. Syn. →: dolen.

(zondigde, heeft gezondigd), 1. (godsdienst) in strijd met de goddelijke wetten handelen; (spr.) wie slaapt, zondigt niet. 2. een overtreding of misslag begaan; van een voorgeschreven regel afwijken: tegen een taalregel —,die niet in acht nemen.

...