Wat is de betekenis van wijken?

wijken - Werkwoord 1. ergatief voor iets uit de weg gaan ♢ Zij waren geweken voor de onverhoedse aanval. 2. ergatief niet langer een bedreiging zijn ♢ De koorts is gelukkig wat geweken wijken - Zelfstandignaamwoord 1. meervoud van he...

Gedeelte van een stad of dorp dat ruimtelijk min of meer een afgesloten geheel vormt. (BRT)

wijken - onregelmatig werkwoord uitspraak: wij-ken 1. uit de weg gaan, opzij gaan ♢ de vijand moest wijken voor ons leger 2. schuin naar achteren staan ♢ de muur wijkt een beetje Onre...

v., wike, wykje.

...

(week, is geweken), 1. tengevolge ener inwerkende kracht zich achterwaarts van zijn plaats bewegen, teruggaan, zwichten : de lucht wijkt bij de minste beweging ; het beschot week onder de druk; dra ziet de bedevaartganger de grendels wijken aan de stramgeroeste poort (Staring); — de vijand moest wijken, zich terugt...

week, i. geweken (1 achteruitgaan, uit de weg gaan; vluchten; 2 fig. toegeven): 1. voor den vijand wijken; voor iem. ter zijde gaan, plaats maken; voor de overmacht wijken; het gevaar is geweken, bestaat niet meer; 2. voor deze vriendelijke aandrang week hij.

('wijkən) (week, is geweken) 1. achteruit, uit de weg gaan : wijk niet van daar; voor de vijand -; voor iemand ook Fig. hem als zijn meerdere erkennen. → duimbreed, plank, voetbreed. 2. zich verwijderen : het gevaar is geweken. →: lijn. 3. toegeven : voor vriendelijke aandrang -. 4. de namen der inwoners van een stadswijk in een r...

(week, is geweken), 1. zich achterwaarts van zijn plaats bewegen, teruggaan, zwichten: de vijand moest wijken, zich terugtrekken, zwichten; voor iemand wijken, opzij gaan, (fig.) hem als zijn meerdere erkennen; geen duimbreed wijken, standhouden; 2. verdwijnen: het gevaar is geweken; de levensgeesten waren geweken, hij (zij) was gestorven; 3. zic...