Wat is de betekenis van Verwondering?

v., het zich-verwonderen ; gemoedstoestand die ontstaat wanneer men iets gewaar wordt dat men niet of anders had verwacht : zijn verwondering te kennen geven; tot mijn grote verwondering; — het verwonderd-zijn : op zijn gelaat stond verwondering te lezen.

Voel de wonderlijke energie van klankschalen en laat toe aangeraakt te worden door verwondering. Laat verstillende en fluctuerende klanken van ondertonen, middentonen en boventonen je gidsen worden.

verwondering - Zelfstandignaamwoord 1. de mate van verwonderd zijn ♢ Zijn verwondering was erg groot toen hij het eindresultaat zag. Woordherkomst Naamwoord van handeling van verwonderen met het achtervoegsel -ing.

verwondering - zelfstandig naamwoord uitspraak: ver-won-de-ring 1. het erg verbaasd ergens over zijn ♢ met verwondering keek hij rond Zelfstandig naamwoord: ver-won-de-ring de verwondering

s., forwûndering, forwondering, fornuvering, forheardens, binijing; iem. met — aankijken, immen (rjocht) op en del oansjen; stom staan van - over, net útkinne oer.

v. (het verwonderen, bevreemding), tot zijn grote verwondering.

v., het zich-verwonderen; het gevoel tegenover iets te staan dat, eer het er was, niet geheel te voorzien viel of, nu het er is, niet geheel te doorzien valt; het verwonderd zijn: op zijn gezicht stond verwondering te lezen. In de oudheid beschouwden Platoon en Aristoteles de verwondering als het begin van de filosofie; in de 20e-eeuwse psychologie...

...

...