Wat is de betekenis van verwoest?

bn., vernield ; te gronde gericht: een verwoest land ; een verwoeste gezondheid.

verwoest - Werkwoord 1. enkelvoud tegenwoordige tijd van verwoesten 2. gebiedenwijs van verwoesten 3. voltooid deelwoord van verwoesten

bn. (woest of tot woestenij gemaakt): de velden liggen verwoest, evenzo de dorpen.

{var'woest) bn. te gronde gericht, vernield, verwoesten (var'woestan) (verwoestte, heeft verwoest) [tot een woestenij maken] 1. vernielen. 2. te gronde richten. 3. uitmoorden : een stad -, * vuur. verwoester m. (-s). verwoesting v. (-en) 1. Eig. het verwoesten : -en aanrichten. 2. Metn. wat verwoest is : daar ligt de der stad; het is, lig...

VERWOEST - bn. vernield; te gronde gericht: een verwoest land; eene verwoeste gezondheid hebben.

Verwoest, bn. en dw. vernield; te gronde gerigt. *-EN, bw. gel. (ik verwoestte, heb verwoest), vernielen, te gronde rigten, uitplunderen, uitmoorden. *-END, bn. (-er, -st), vernielend, verdelgend. *-ER, m., *-STER, v. (-s), die verwoest. *-ING, v. (-en), vernieling, verdelging, plundering.