Wat is de betekenis van VERSTERVING?

een verhevigde - en vaak te ver doorgevoerde - vorm van Discipline. In iedere religie is sprake van Ascese en v., maar de Hindoes gaan wat v. betreft wel tot het uiterste. Mensen zitten zo lang met hun handen omhoog, totdat deze verwelken, of staan zo lang achtereen, dat de benen stijf worden en ze niet meer te buigen zijn. In de Bhagavad-Gita waar...

de oefening van het geestelijk leven, waardoor men de beheersching der ongeregelde hartstochten beoogt. Uitwendige (lichamelijke) versterving bestrijdt de lichamelijke verlangens of bezorgt lichamelijken pijn; inwendige versterving beheerscht de ongeoorloofde (en soms ook de geoorloofde) begeerten.

is een ascetische term, ontleend aan Rom. 8 : 13 (de praktijken van het vlees versterven), Kol. 3 : 5 (de ledematen versterven), Gal. 5 : 24 (het vlees gekruisigd hebben). Christelijke versterving is volgens de oorspronkelijke betekenis: dood houden van, zich niet laten beheersen door zeden-verstorende krachten in de gevallen mens, die hem tot zond...

v., 1. het versterven ; — (godsd.) oefening van het geestelijk leven ter beheersing van de ongeregelde driften, nodig voor een rein leven : 2. (-en), legaat, erfdeel.

v. verstervingen (erfdeel, legaat; onthouding, het vasten).

b/d R.K.: het zich onthouden v. eenig geoorloofd genot, b.v. van spijs en/of drank.

In het geestelijk leven moet de oude mensch in een nieuwen worden herschapen, moeten de kwade neigingen worden onderdrukt, deugden worden geoefend. Aldus is de eerste trap in het geestelijk leven, na inkeer en boete voor het bedreven kwaad, maar nog veel meer ter voorkoming van nieuw kwaad, het doen sterven van het verkeerde in ons. In de middeleeu...

(vər'sterving) v. (-en) I. [< versterven A II] erfdeel, legaat. II. [< versterven B] 1. Eig. het (zich) versterven. 2. Metn. daad van versterving.

v. (-en), 1. legaat, erfdeel; 2. onthechting, ontzegging, vorm van incidentele ascese.