→uremie.

azotaemie, niervergiftiging, de toestand van zelfvergiftiging (auto-intoxicatie), welke het gevolg is van een onvoldoende uitscheidingsfunctie der nieren. Alhoewel het stikstof bevattende ureum niet de oorzaak is van de symptomen, is het ureumgehalte van het bloed toch wel een goede maat voor de ernst der uraemie. De verschijnselen kunnen acuut of...

(<Fr.-Gr.), v., bloedvergiftiging door het niet-uitscheiden van urinestoffen.

zie Nierontsteking en Ureum.

v. vergiftiging door opneming v. urinebestanddelen i. h. bloed.

Ander woord voor niervergiftiging. Deze kan optreden, wanneer de functie van de nieren belangrijk geleden heeft. Dan worden de door het lichaam afgewerkte stoffen niet in voldoende mate door de nieren uitgescheiden en treden allerlei verschijnselen op als hoofdpijn, braken, diarrhee, lichamelijke en geestelijke slapte, onrust, soms sterke verwardhe...

urinevergiftiging van het bloed; verschijnselen, veroorzaakt door stoffen, die in het bloed worden achtergehouden als de werking der nieren onvoldoende is; bijv. nw. uraemisch, Lat. uraemicus (coma, asthma uraemicum).

Uraemie is vergiftiging door bestanddeelen van de urine, die in het bloed komen. Deze toestand zal kunnen optreden, zoodra de afvloeiing van de urine belemmerd is. De hoofdverschijnselen zijn: hoofdpijn, braken, somnolentie, angstgevoel, dan blindheid, op epilepsie gelijkende aanvallen, coma, dat met den dood kan eindigen. Naast verlichting van den...

URAEMIE - v. bloedvergiftiging door de urine.

Uraemie of vergiftiging van het bloed door urine, namelijk door het belangrijkste bestanddeel van urine, de pisstof (zie aldaar), geschiedt, wanneer de urine-afscheiding in de nieren eene belemmering ondervindt, zoodat de stoffen, welke door deze organen verwijderd moeten worden, in het bloed achterblijven. Dit heeft vooral plaats bij de ziekte van...