Wat is de betekenis van Uraemie?

(<Fr.-Gr.), v., bloedvergiftiging door het niet-uitscheiden van urinestoffen.

azotaemie, niervergiftiging, de toestand van zelfvergiftiging (auto-intoxicatie), welke het gevolg is van een onvoldoende uitscheidingsfunctie der nieren. Alhoewel het stikstof bevattende ureum niet de oorzaak is van de symptomen, is het ureumgehalte van het bloed toch wel een goede maat voor de ernst der uraemie. De verschijnselen kunnen acuut of...

zie Nierontsteking en Ureum.

v. vergiftiging door opneming v. urinebestanddelen i. h. bloed.

(lett.: urine in het bloed) is de toestand, die ontstaat als de nieren haar functie niet of bijna niet meer kunnen verrichten („niervergiftiging”). Bepaalde stoffen, die door de nieren behoren te worden uitgescheiden, hopen zich nu op in bloed en weefsel vochten; in het bijzonder geldt dit voor ureum, urinezuur, creatinine, sulfaat, pho...

v. (Fr. [Gr. uron = urine + haima = bloed]: bloedvergiftiging, doordat urinestoffen in het bloed blijven).

vergiftiging v/h geheele lichaam m. → ureum en andere schadelijke stoffen door onvoldoende werking der nieren; veelal het eindstadium. v. andere ernstige (vooral chronische) ziekten en dan i/d regel doodelijk.

Ander woord voor niervergiftiging. Deze kan optreden, wanneer de functie van de nieren belangrijk geleden heeft. Dan worden de door het lichaam afgewerkte stoffen niet in voldoende mate door de nieren uitgescheiden en treden allerlei verschijnselen op als hoofdpijn, braken, diarrhee, lichamelijke en geestelijke slapte, onrust, soms sterke verwardhe...

= uremie.