Wat is de betekenis van uitbarsten?

uitbarsten - Werkwoord 1. ergatief tot een ontploffing komen ♢ De Etna was uitgebarsten en de lava vloeide van de berg. Woordherkomst samenstelling van uit(bijwoord) en barsten(werkwoord)

uitbarsten - regelmatig werkwoord uitspraak: uit-bar-sten 1. plotseling tevoorschijn komen ♢ de lava barstte uit en bedekte de berg 2. plotseling en hevig beginnen ♢ Ilonka barstte in lachen uit...

v., útb(o)arste.

...

(barstte uit, is uitgebarsten), 1. door het maken van een barst —, barstende naar buiten treden; plotseling uitbreken, zich vertonen: de orkaan, de vlam barstte uit. 2. (oneig.) in tranen, in verwensingen, in een schaterlach uitbarsten, daaraan plotseling lucht, uiting geven.

barstte uit, i. uitgebarsten (losbreken, zich plotseling vertonen): vlammen, orkanen barsten uit; fig. in tranen, lachen uitbarsten.

('uid) (barstte uit, is uitgebarsten) 1. losbreken. 2. vuur, lava enz. uitwerpen : een vulkaan kan -. 3. zich plotseling vertonen : de orkaan, de vlam barstte uit. 4. zich plotseling hevig uiten : in verwensingen, in tranen -; van lachen. Syn.uitproesten.

(barstte uit, is uitgebarsten), 1. plotseling uitbreken, zich vertonen; 2. in lachen uitbarsten, daaraan plotseling uiting geven.

UITBARSTEN - (barstte uit, is uitgebarsten), vaneenbarsten; (inz. fig.) zich plotseling vertoonen : de orkaan, de vlam barstte uit; in tranen, in verwenschingen uitbarsten, losbarsten; in een schaterlach uitbarsten, losbreken. UITBARSTING, v. (-en), het uitbarsten; de uitbarstingen van den Vesuvius, het plotseling opgeven van rook, vlammen en lava...