Wat is de betekenis van toornig?

toornig - Bijvoeglijk naamwoord 1. in woede ontstoken ♢ De anders zo rustige man liet zich van zijn toornige zijde zien. Woordherkomst Afgeleid van toorn met het achtervoegsel -ig. Synoniemen kwaad, verbolgen, woedend

woedend, kwaad.

adj. & adv., lilk, mâl, nidich, grimmitich, grammitich, grammoedich, bras; zeer —, kûgels, hagels, divels, razen(d), pûr(lilk), forwoedend, forwoest.

bn. bw. (-er, -st), 1. in toorn ontstoken, boos, vergramd: toornig zijn, worden; 2. tot toorn geneigd, spoedig in toorn ontstoken: hij is een toornig mens; 3. wat toorn uitdrukt: toornige woorden; een toornige blik.

bn., bw.; 1. in toorn ontstoken, vergramd: iemand toornig maken, toornig zijn; toornig uitvallen; 2. tot toorn geneigd: hij is wel wat toornig; 3. met toorn; toorn te kennen gevend: toornige woorden.

('to:rnəch) bn. en bw. (-er, -st) 1. in toorn ontstoken : worden, zijn. 2. tot toorn geneigd : een karakter. 3. toorn uitdrukkend : -e woorden. Syn. → boos.

bn. en bw. (-er, -st), 1. in toorn ontstoken, boos: toornig worden; 2. spoedig in toorn ontstoken: hij is een toornig mens; 3. wat toorn uitdrukt: toornige woorden.

...

Toornig - bn. bw. (-er, -st), in toorn ontstoken, in, met woede, vergramd : toornig zijn, worden ; — tot toorn geneigd, spoedig in toorn ontstoken : hij is een toornig mensch; — wat toorn uitdrukt: toornige woorden iem. toevoegen; een toornige blik ; er toornig uitzien. TOORNIGHEID, v.