Dr. C. A. Backer (1936)
titan, - (Gr.) titaan, elk der reusachtige zonen van Ourănos (hemel) en Gaia (aarde), die hun vader onttroonden en na een langdurigen strijd door Zeus in de onderwereld geslingerd werden. Als soortnaam gebezigd voor, in haar gesl., zeer groote planten.
A. Kolsteren en Ewoud Sanders (1994)
[Lat en Gr. Titan, Lat. mv Titanes, Gr. mv Titanoi] 1. (Gr. myth.) een reus, kind van Uranus (Hemel) en Gaea (Aarde); 2. (fig.) een 'reus' op een of ander gebied van wetenschap of werkzaamheid.
Van Dale Uitgevers (1950)
Gr. Titan', mv. Tita'nes, de kinderen (zes zonen en zes dochters) van U'ranus en Gae'a die hun vader van de wereldheerschappij beroofden; daarna ontstond er een strijd tussen Cronus en de overige Titanen aan de ene zijde en Zeus, de jongste zoon van Cronus, met zijn broeders Poseidon en Pluto aan de andere, waarin...
Dr. J.F.L. Montijn (1949)
tānis, acc. tānem en tāna, acc. plur. tānes en tānas, m. en soms gelatiniseerd Tītānus, i, m. de Titan, plur. Tītānes en Tītāni, een vroeger godengeslacht, zonen van Uranus en Gaea (later Tellus), nl. Oceanus, Coeüs, Crius, Hyperion, Iapetus en Saturnus; ook = Helius (of Sol, zoon van Hyperion) en Prometheus (zoon van Iapetus).Daarv. Tītānĭăcu...
M. J. Koenen's (1937)
m. myth., een der Titanen; inz. bijnaam van Helius, zoon van Hyperion en van Prometheus, zoon van Japetus.
Gerelateerde zoekopdrachten
Log hier in om direct te kunnen beginnen met schrijven.
