tānis, acc. tānem en tāna, acc. plur. tānes en tānas, m. en soms gelatiniseerd Tītānus, i, m. de Titan, plur. Tītānes en Tītāni, een vroeger godengeslacht, zonen van Uranus en Gaea (later Tellus), nl.
Oceanus, Coeüs, Crius, Hyperion, Iapetus en Saturnus; ook = Helius (of Sol, zoon van Hyperion) en Prometheus (zoon van Iapetus).Daarv. Tītānĭăcus, Titaans, dracones, daar zij uit het bloed der Titanen ontstaan zijn, Ov. | Tītānis, nĭdis en nĭdos, acc. nĭda, voc. ni, f. Titanisch; subst., de Titanide, d. i. Circe, nakomeling van Helius, ook = Tethys, als zuster der Titanen. | Tītānĭus, Titanisch; subst., Tītānĭa, ae, f. = Diana, ook = Latona, als dochter van Coeus, ook = Circe, ook = Pyrrha, kleindochter van Iapetus.