tamelijk - Bijvoeglijk naamwoord 1. nogal, in relatief grote mate, behoorlijk ♢ Ik ben een tamelijke dikzak. tamelijk - Bijwoord 1. nogal, in relatief grote mate Woordherkomst Naamwoord van handeling van het verouderde werkwoord tamen met het achtervoegsel -lijk...

tamelijk - bijwoord uitspraak: ta-me-lijk 1. behoorlijk, maar niet uitzonderlijk ♢ er waren tamelijk veel mensen Bijwoord: ta-me-lijk Synoniemen betrekkelijk, nogal, redelijk, wel Tegenstellingen ongehoord

In het Middelnederlands bestond een werkwoord tarnen dat betekende: passen, voegen. Daarvan zijn afgeleid: betamelijk, het veel vaker voorkomende onbetamelijk: ongepast, en ook tamelijk dat vroeger terecht werd gebruikt voor: behoorlijk, gepast. Anna Bijns schrijft: Dat kinderen voor priesters lichten haren capproen (hun petje afnemen) is tamelijc....

adv., matich(jes), aerdich(jes), tamelik, ridlik, rillik, maetlik, moai, fatsoenlik, ordintlik; — zijn, der op troch kinne; — klein, jong, foech.

bn. bw. 1. redelijk, vrij goed: hij heeft het er nog al tamelijk afgebracht; 2. vrij behoorlijk van grootte, nog al groot: een tamelijk vermogen; 3. vrij, nogal: dat is tamelijk goed bewerkt: de zieke is tamelijk wel; tamelijk veel omstanders.

Tamelijk - bn. bw. middelmatig, redelijk, vrij goed : dat is tamelijk goed bewerkt; de zieke is tamelijk wel; een tamelijk vermogen; tamelijk veel omstanders; — billijk: dat is een tamelijke prijs.