spijker , staafje
I ('spijkər) m. (—s: -tje) [~ speek, spaak] 1. Eig. puntig staafje metaal, meestal met kop, om iets te bevestigen of om er iets aan te bevestigen : iets met -s vastslaan; een inslaan, kromslaan, uittrekken; koperen, vertinde -s; broze, taaie -s; kopspijkers. Gez. de op de kop of het hoofd slaan, juist het punt treffen waar het op aankomt...
