Wat is de betekenis van snakken?

snakken - regelmatig werkwoord uitspraak: snak-ken 1. er heftig naar verlangen ♢ na drie uur praten snakte ik naar een kop koffie 1. naar lucht snakken [zeer benauwd zijn] Regelmatig...

(snakte, gesnakte) in België ook: vlug pakken, rukken, snauwen, bits antwoorden.

1. (Iets, iem.) met een snelle beweging grijpen, snappen, vatten. 2. Snikken, gepaard gaand met een schokkende beweging van het lichaam; - (gewest.) ook: zieltogen; hijgen. Moeder Neelaerts hief het hoofd op en streelde de gouden warharen van het snakkende meisje, BLOMMAERT 1945, 17. 3. Bits antwoorden, snauwen; vaak in de verb. snakken en sna...

De grondbetekenis van snakken, Engels to snatch is: happen, dus: de mond openen en sluiten en vandaar ook: babbelen. Een snaak is dus een prater, een babbelaar en een snoek is een vis die happende mondbewegingen maakt. Reeds in 130Z, het jaar van de Guldensporenslag, noemden de Vlamingen de Franse soldaten snackaerts, kletskousen.Wanneer men zegt:...

v., snakke, snakje, hikje; naar adem —, gybje, nei de siken gapje.

...

(snakte, heeft gesnakt), 1. de mond opendoen om iets machtig te worden, happen: naar lucht snakken, naar lucht hijgen, zeer beklemd, benauwd zijn ; 2. (fig.) heftig begeren, vurig verlangen: snakken naar een koele dronk ; zij snakte naar warmte en innigheid ; — (zegsw.) hij snakt er naar, als een vis naar het water, hij verlangt er zeer sterk...

snakte, h. gesnakt (1 [met korte stoten luid] hijgen; 2 hijgend verlangen; 3 Z.-N. snikken; 4 Z.-N. [toe]snauwen; meteen ruk wegnemen): 1. het visje snakte naar het water; 2. snakken naar lucht, naar vrijheid, naar rust, smachten; 3. Z.-N. uren lang zat hij te snakken; 4. snakkenen snauwen; hij snakte het brood v. de tafel.

('snakkən) (snakte, heeft gesnakt) 1. een hijgend geluid voortbrengen : naar lucht -. 2. hevig verlangen : naar vrijheid -; hij snakt ernaar als een vis naar het water. 3. bitsig, scherp spreken.