Wat is de betekenis van Schriftgeleerde?

(19e eeuw) (spot.) iemand die bedreven is in lezen en schrijven. Soms: pietluttig persoon. • Schriftgeleerde, znw., m . — Wordt gezeid van iemand die goed lezen en schrijven kan. Gij zij' maar nee ezel, maar oe' bruur da' 's 'nen andere klepper; dat is 'ne schriftgeleerde, die alle brieven ontcijferen kan . (Jozef Cornelissen & Jan B...

Schriftgeleerde, joods geleerde, kenner van de wet, de heilige schrift; (fig.) deskundige op het gebied van wets- en andere teksten, vaak met de negatieve bijklank dat men eerder op de vorm dan op de inhoud let. In de evangeliën lezen we regelmatig dat Jezus bekritiseerd wordt door en in discussie treedt met schriftgeleerden, waarbij de laatsten ge...

s., skrift(ge)learde.

m. (-n), iem. die bijzondere kennis heeft van de heilige geschriften inz. bij de Israëlieten en Mohammedanen, schriftuitlegger.

m. schriftgeleerden (Bijb. bij de Israëlieten, kenner en verklaarder der Schrift; ook van Mohammedaanse godgeleerden gezegd): de schriftgeleerden waren beoefenaars van de Joodse godsdienst- en rechtsleer.

kenner en verklaarder der Schrift b/d Israëlieten.

(O.T. Hebr.: sofer = secretaris; Gr.: grammateus; Lat.: scriba); ook de naam wetgeleerde wordt gebruikt. De S. waren de kenners en verklaarders van de Joodsche wet. Zij leidden hun stand af van Esdras. Waren oorspr. de Joodsche priesters de S., later waren het voorname leeken. Bijna alle S. waren Farizeërs. Zij verklaarden de H. Schrift in d...

('schrift) m. (-n) 1. kenner en verklaarder van de H. Schrift bij de Israëlieten. 2. Uitbr. mohammedaans godgeleerde.

m. (-n), in oudtestamentische tijd de schriftuitlegger bij de joden. Na de Babylonische ballingschap (586 V.C.-537 v.C.) werd bij de joden, op voorbeeld van Ezra, de studie van Tenach, in het bijzonder van de Torah, een onderwerp van schoolgeleerdheid, ook ten behoeve van de dagelijkse praktijk en tot het doen van uitspraak in twijfelachtige gevall...