Wat is de betekenis van Rondte?

rondheid; kring; omtrek.

v. (-n), 1. rondheid: de rondte van een kogel, een cirkel; — plaats waar iets rond is. 2. in de rondte, in een kring: zij stonden in de rondte; — rondom: in de omtrek: uren in de rondte wist men het en sprak er van; — her- en derwaarts: als een bezetene sprong hij in de rondte; schuw keek hij in de rondte.

v. rondtes, rondten (het ronde; kring; rondom; aan alle kanten; in [de] omtrek; her- en derwaarts, verbonden met in): gaat nu allen in de rondte zitten; uren in de rondte.

('rontə) v. (-n, -s) I. Eig. het rond zijn, rondheid : de van een cirkel, een kogel. II. Metn. [wat rond is] 1. kring : gaat nu allen in de zitten. 2. Uitbr. omtrek : uren in de sprak men ervan.

v. (-n, -s), 1. rondheid: de rondte van een kogel, een cirkel; 2. in de rondte, in een kring: zij stonden in de rondte; rondom; in de omtrek: uren in de rondte wist men het en sprak ervan.

...

Rondte - v. (-n), rondheid : de rondte van een kogel, een cirkel; het ronde: uren in de rondte wist men hei en sprak ervan ; kring: zij stonden in de rondte.

...

Rondte, v. rondheid; het ronde; kring.