Een punt is een geïdealiseerde voorstelling van een terreinelement waarvan de ligging in een coördinatenstelsel met één coördinatenpaar beschreven kan worden.

Een punt is een stip.

Punt - in het twaalftallig typografisch maatsysteem de eenheid waarin de cicero (didotpunt) of pica (picapunt) is opgedeeld. Vooral gebruikt om het corps van de letters en de interlinies aan te geven. Dit boek is gedrukt in een 9½-punts letter met interlinie II, kortom: 9½ op II (9½/n).

punt - Ander woord voor basispunt of pip. Wordt ook gebruikt om Ierse munt, de punt, mee aan te geven ter onderscheiding van het Britse pond.

punt - zelfstandig naamwoord 1. bepaalde ruimte of punt in de ruimte ♢ dat huis ligt op een mooi punt 2. scherp uiteinde ♢ er zit een punt aan dit potlood 1. op het puntje van zijn stoel zitten [heel goed opletten] 2. het ligt op het puntje van mijn tong...

Punt. - Wanneer men van een ruimtelijk lichaam alle afmetingen voortdurend kleiner laat worden, nadert het tot een meetkundig begrip zonder uitgebreidheid, waaraan echter wel een plaats in de ruimte kan toegekend worden. Een punt is dus een limietbegrip. Men kan een punt ook opvatten als grens van een lijn, welke dan zelf als grens van een oppervlak wordt gedefinieerd. De plaats van een punt in de ruimte kan men aangeven door zijn 3 afstanden x, y, z tot 3 onderling loodrechte vlakken. In plaats...

Punt (Een) of stip plaatst men aan het einde van een volzin. — Een mathematisch punt heeft geéne afmetingen. Het is de grens eener lijn of de plaats waar 2 lijnen of eene lijn en een vlak elkander snijden. — Staat een punt naast eene muzieknoot, dan wordt deze daardoor met de helft van hare waarde verlengd.

bochel.

Het begrip punt heeft 2 verschillende betekenissen: 1. punt - punt - Punt v, (-en), spits, uiteinde : de punt eener naald, van een degen; — (fig.) iem. voor de punt eischen, tot een tweegevecht uitdagen; — hij is meester op de punt, is meester op den degen; — de punt van een potlood, van eene sigaar, van den neus; loopen op de punten van de teenen; — (fig.) hij zuigt er eene punt aan, hij rafelt het veel te veel uit, blijft er veel te lang over spreken; — (fig....

m. (-en), 1. scherpe, prikkende spits: de van een speld, van een naald; aan een wapen: de van het zwaard; de — van een mes; 2. zoveel als op de punt van een mes liggen kan; 3. spits toelopend gedeelte (van een voorwerp): een stijf boord met scherpe punten; (zegsw.) ergens een aan kunnen zuigen, het niet kunnen verbeteren; ergens een — aan kletsen, met woorden goedmaken (wat men in daden te kort schiet); toelopend uiteinde, top: de van de mast, van de toren; de van een potlood, van...

(meetk.), het gemeenschappelijke van twee elkaar snijdende lijnen, ook: het uiteinde van een lijn. Een punt is een dimensieloze grootheid. In de moderne meetkunde geeft men geen definitie van het begrip punt.

1. achter de noot: verlengt die noot met de helft van zijn waarde; 2. boven of onder noot: staccato-speelwijze.

punt - 1°. Mann. geslachtsdeel (vgl. voor de reeks ‘spits toelopend, langwerpig voorwerp’ o.a. paal, pen, ram). Zie een citaat onder mond.2°. Tepel. Schuchter, maar al gauw begerig, betastte ze de roze, weerspannige puntjes van haar dubbelgangster ... Des te harder ze kneep en kneedde, des te zinderender werd het gevoel in haar eigen borsten, L. 158. Hierbij: punten bieden, coïre; eig. 'een aanvaller weerstaan’ (vgl. voor meer schermtermen o.a. schermen, dege...