Wat is de betekenis van Proeftijd?

m., tijd dat men ergens op proef is, b.v. in een klooster; in het strafrecht, bij voorwaardelijke veroordeling.

Proeftijd is de tijd dat een straf niet hoeft te worden ondergaan. De rechter kan iemand tot een voorwaardelijke straf veroordelen. De straf wordt dan niet uitgevoerd mits de verdachte zich gedurende een bepaalde periode, de proeftijd, aan een aantal afspraken houdt en niet opnieuw de fout in gaat. Deze voorwaarden zijn door de rechter in zijn vonn...

proeftijd - zelfstandig naamwoord uitspraak: proef-tijd 1. tijd waarin men nagaat of je geschikt bent voor de baan en waarin je zelf nagaat of je de baan leuk vindt ♢ mijnheer Speijk heeft in zijn nieuwe baan een proeftijd van 2 maanden Zelfstandig n...

De rechter kan iemand tot een voorwaardelijke straf veroordelen. De straf wordt dan niet uitgevoerd, mits de verdachte zich gedurende een bepaalde periode, de proeftijd, aan een aantal afspraken houdt en niet opnieuw in de fout gaat. Deze voorwaarden zijn door de rechter in zijn vonnis opgelegd.

Een werkgever kan na het aannemen van een sollicitant een proeftijd hanteren, een periode waarin wordt beoordeeld of de sollicitant van het gewenste niveau is. Indien een bedrijf besluit een sollicitant aan te nemen, komt er in beginsel een arbeidsovereenkomst tot stand ingevolge artikel 7:610 van het Burgerlijk Wetboek. In beginsel staat het beid...

In deze eerste fase van de arbeidsovereenkomst kunnen zowel de werkgever als de werknemer de arbeidsovereenkomst met onmiddellijke ingang opzeggen.

m. proeftijden (tijd, dat men ergens, b.v. in een klooster, op proef is; tijd van zelfbeproeving): na driejarige proeftijd werd hij tot de geloften toegelaten.

→ Voorwaardelijke veroordeeling.

('proef) m. (-en) tijd dat men ergens op proef is : zijn doen in een klooster.