Wat is de betekenis van pril?

pril - bijvoeglijk naamwoord 1. pas ontstaan, nog jong en onbedorven ♢ er ontstond een prille liefde tussen Pieter en Nicky 1. in mijn prille jeugd [toen ik nog heel klein was] Bijvoeglijk naamwoo...

(zn) april HP.

vroeg, jeugdig.

adj.; de -le jeugd, de iere jonkheit.

...

bn. bw. (-ler, -st), verkerend in het stadium van jeugdige onvolgroeidheid; vroeg, jeugdig: in de prille jeugd: — de prille voorjaarslucht, het vroege voorjaar; — bw.: het jongetje keek pril uit zijn ogen.

bn. (jong, eerste in bepaalde verbindingen): de prille jeugd; het prille groen.

bn. (-Ier, -st) [msch. d'april der jeugd] vroeg, eerst: het -le groen van de lente; in de -le jeugd.

bn. en bw. (-Ier, -st), 1. bekoorlijk, lieflijk en teer; (zelfst.) in het prilst van de lente; 2. verkerend in een stadium van jeugdige onvolgroeidheid, nauwelijks ontloken: in de prille jeugd; de prille voorjaarslucht, het vroege voorjaar; (bw.) als iets jongs en onvolgroeids.