Polymerie
[v. Gr. meros= deel] (chem.) het verbonden zijn tot één molecule van verscheidene moleculen van bep. stoffen.
A. Kolsteren en Ewoud Sanders (1994)
[v. Gr. meros= deel] (chem.) het verbonden zijn tot één molecule van verscheidene moleculen van bep. stoffen.
Veerman (1954)
Van p. of polymere factoren (ook wel: multiple factoren) wordt gesproken wanneer 2 of meer factorenparen dezelfde eigenschap op gelijke wijze beïnvloeden (isomere p. of isomerie) of tenminste op ongeveer gelijke of soortgelijke wijze (anisomerie). Verder kan elk der factorenparen intermediaire of dominante erfelijkheid vertonen, terwijl ten sl...
Van Dale Uitgevers (1950)
v., (organische scheik.) het verschijnsel dat verbindingen optreden welker moleculen een veelvoud (z.g. ,,ketens”) van de moleculen van een grondverbinding omvatten.
Uitgeverij Joost van den Vondel (1933-1939)
(biol.), een door Lang (1911) in het → Mendelisme ingevoerd begrip om aan te duiden, dat een eigenschap veroorzaakt wordt door twee of meer in de gameten aanwezige, zelfstandige, gelijkwaardige, samenwerkende factoren, die elkaar in hun werking versterken. Bij de tarwe bijv. kent men drie factoren, die elk voor zich de roode kleur van de korre...
J. Kramer (1908)
een isomerie waarbij de moleculairgewichten der isomere lichamen veelvouden van elkander zijn.
Gerelateerde zoekopdrachten
Log hier in om direct te kunnen beginnen met schrijven.
Wil je dit begrip toevoegen aan je favorieten? Word dan snel vriend van Ensie en geniet van alle voordelen: