oremus
1) (19e eeuw) (< Lat. laat ons bidden) (Barg.) ruzie; heibel; gezeur. ’t Is daar altijd oremus. • Stond Jan's muts op éen oor, dan dacht Trui: "'t Is oremus geweest; oppassen is de boodschap!" (De Volksvriend, 15/08/1895) • Oremus, znw., m. — Langdurig gezaag, vervelend gezanik. R.' (Ook in Brab., z. Sch.) 't Is alt...