Wat is de betekenis van Ootmoed?

nederigheid.

s,, dimmenens, démoed(igens).

m., gevoel van onderdanigheid, onderworpen nederigheid, inz. tegenover God: ootmoed en stil ontzag overmeesteren u in deze kerk; de ootmoed is de ware proef der Christelijke deugden; de ootmoed zelf, de bron van ootmoed, Jezus.

m. (gevoel van onderdanigheid inz. tegenover God: deemoed, nederige onderworpenheid): God dienen in, met diepe ootmoed.

→ Deemoed.

(‘o:t) m. [Mned. oode, gemakkelijk + moed, gezindheid] gevoel van onderdanigheid en ondergeschiktheid tegenover een groter in macht, inz. tegenover God : in volle des harten; de is een deugd; Jezus, de zelf, de bron van -; God in, mett dienen; in diepe voor God neergebogen.

Samengesteld uit het bijvoegelijk naamwoord oot d. i. gemakkelijk en het zelfstandig naamwoord moed d. i. gezindheid, beteekent de gemakkelijke, deemoedige, welwillende gezindheid; vandaar de deugd der bescheidenheid jegens onze medemenschen in het algemeen, en het gevoel van ontzag, onderdanigheid en nederigheid jegens onze meerderen. In de Schrif...

’t Eerste lid bet. oorspr.: gemakkelijk, niet stug, gedwee; en moed wil zeggen: gezindheid. Het woord bet. dus: vriendelijke, welwillende gezindheid en wel ie. van iemand tegenover zijn minderen (thans verouderd: „Gods ootmoed jegens de zondaren”, „ootmoedich God!”) en 20. de thans gebruikelijke bet.: de gezindheid van...

m., gevoel van onderdanigheid, nederigheid, m.n. tegenover God: deze preek stemt tot ootmoed.