Wat is de betekenis van ontstaan?

ontstaan - Werkwoord 1. ergatief de verandering ondergaan van niet bestaan naar wel bestaan ♢ Over hoe het heelal is ontstaan, is nog een hoop te ontdekken. ♢ Die organisatie ontstond in de jaren veertig. ontstaan - Deelwoord 1. volt...

ontstaan - onregelmatig werkwoord uitspraak: ont-staan 1. vorm, gestalte krijgen ♢ in deze streek is een natuurgebied ontstaan 1. er ontstond brand [het ging branden] Onregelmatig we...

wording, begin, begin; voortkom uit.

v., ûntstean; — uit, fuortkomme út; er ontstaat een vechtpartij, it giet op in fjochtsjen.

...

I. (ontstond, heeft en is ontstaan). 1. (dicht.) wijken van —, ontwijken: schone nimf, ontsta mij niet (Staring). 2. het aanzijn krijgen, worden, zich vormen, voortkomen: giet men zwavelzuur op koolzure kalk, dan ontstaat er zwavelzure kalk, en het koolzuur wordt vrij; een kuil, door ’t rooien van een boom ontsta...

1 ontstond, i. ontstaan (1 een begin nemen, voortkomen uit; 2 in de steek laten; in deze bet. w.i.g.): 1 de rivier ontstaat op dat plateau, neemt haar oorsprong; een twist kan uit een nietigheid ontstaan; doen ontstaan; 2 schone nimf (Eenvoudigheid) ontsta mij niet; 2 zn. o.: het ontstaan der aarde.

(ont'sta:n) I. (ontstond, is ontstaan) 1. zijn oorsprong nemen : de rivier ontstaat uit die bron. 2. voortkomen : uit zuurstof en waterstof ontstaat water; een twist kan uit een nietigheid -. 3. W. g. in de steek laten : God ontsta haar niet. II. o. oorsprong : het van de wereld.

Ontstaan - door