Wat is de betekenis van ontbreken?

ontbreken - Werkwoord 1. absoluut niet aanwezig zijn terwijl dit wel zou moeten of verwacht wordt ♢ Er ontbrak een bestand op de harde schijf. Woordherkomst Van Middelnederlands ontbreken, samenstelling van breken (vergelijk gebrek) met het voorvoegsel ont- (2)

ontbreken - onregelmatig werkwoord uitspraak: ont-bre-ken 1. er niet zijn, gemist worden ♢ er ontbreken drie leerlingen in de klas 2. het niet (voldoende) hebben ♢ het ontbreekt mij aan financië...

v., ûntbrekke, mankearje, miskearje, misse, felearje; — aan, stean oan.

...

(ontbrak, heeft ontbroken), 1. niet aanwezig zijn, mankeren, inz. van iets waaraan behoefte is: de Heer is mijn herder, mij zal niets ontbreken; de ontbrekende schalm in de keten van het onderzoek; — het ontbreekt hem aan moed; — dat ontbrak er nog maar aan, dat moest er nog bijkomen, het was nog niet erg genoeg; 2....

ontbrak, h. ontbroken (1 van iets, dat nodig is: mankeren, niet voorhanden zijn; te kort schieten; 2 v. personen: niet aanwezig zijn): 1 in dat gezin ontbreekt alles; het ontbreekt hem aan geld; er ontbreekt niets aan het werk; 2 er ontbraken nog enige genodigden.

(ond'bre:kən) (ontbrak, heeft ontbroken) 1. Dicht. met kracht te voorschijn komen: tranen die zijn oog -. 2. niet voorhanden, niet aanwezig zijn : een kamer ontbreekt; veel personen -; het ontbreekt hem aan ijver. 3. falen, scheien : er ontbreekt iets aan het werk..

(ontbrak, heeft ontbroken), 1. niet aanwezig zijn, mankeren, te kort schieten: er ontbreekt een blad; er ontbreken drie guldens (aan); (zelfst.) het ontbrekende aanvullen; als litotes: het ontbrak hem niet aan moed, hij was stellig moedig; dat ontbrak er nog maar aan! dat moest er nog bijkomen, het was nog niet erg genoeg; 2. (van personen) niet a...

...