ondergang (ondergaande zon)
(‘ondər) m. (-en) 1. Eig. het ondergaan (I 1): de der zon 2. Metf. het te gronde gaan: hij weigerde nog langer tot werktuig van Vlaanderens te dienen; de of zijn nabij zijn; iemand ten brengen, met bedreigen; iemands zweren, verhaasten. Syn. val.
