Wat is de betekenis van observantie?

observantie - Zelfstandignaamwoord 1. (religie) het streven naar het streng onderhouden van de orderegels in verschillende kloosters Woordherkomst afgeleid van het Franse observance (met het achtervoegsel -antie) Antoniemen inobservantie

[Lat. observantia] het naleven van de kloosterregel.

het streng naleven van de kloosterregels

(van lat. observare = eerbiedigen, in acht nemen). In de r.k. kerkgeschiedenis naam van een beweging die streefde naar strikte naleving van de oorspronkelijke kloosterregels. Aanhangers van hervormingsbewegingen in de middeleeuwen (14e en 15e eeuw), die streden tegen verslapping en ontaarding van het kloosterleven en terugkeer naar de eigenl...

het opvolgen van den → klooster- en ordesregel. Naar gelang dit volgens een strengeren of minder strengen uitleg gebeurt, spreekt men van strenge en gematigde of gewone O. De aanhangers daarvan vormen in de betreffende orde twee zelfstandige richtingen. Men vindt ze o.a. in de orden der Franciscanen, Karmelieten en Cisterciënsers.

streng in acht nemen der regels; ook: kloosterregel

(<Lat.), v. (...tiën), (het streven naar) het streng onderhouden van de regel in verschillende kloosters.

v. inachtneming of naleving kloosterregel.

betekent eigenlijk waarneming, toezicht, gebruik, regel. In de middeleeuwse rechtstaal werd met dit woord een speciaal gewoonterecht aangeduid, binnen sommige rechtspersonen geldend en steunend op de toestemming der leden, of ook een feitelijk gebruik, zonder rechtskracht, of nog een gewoonterecht in vorming. In het kerkelijk recht wordt ver...