Wat is de betekenis van obsederen?

obsederen - Werkwoord 1. (ov) in buitensporige, ziekelijke en dwangmatige mate boeien ♢ Hij werd al enige tijd geobsedeerd door die gedachte. Woordherkomst afgeleid van het Franse obséder (met het achtervoegsel -eren)

obsederen - regelmatig werkwoord uitspraak: ob-se-de-ren 1. erger dan normaal ergens door geboeid zijn of mee bezig zijn ♢ onze dochter is geobsedeerd door haar uiterlijk Regelmatig werkwoord: ob-se-de-ren het obsede...

[Fr. obséder, van Lat. obsidere, -sessum = een plaats bezetten, innemen] de geest niet met rust laten (bijv.: een obsederende gedachte).

de geest voortdurend kwellen

beslag leggen op; bezighouden, lastig vallen; drukken (van gedachten) bijv. zie obsequieus

(obsedeerde, heeft geobsedeerd), (<Fr.), (van gewaarwordingen en gedachten) iem. zodanig in beslag nemen, zich zodanig opdringen dat men ze niet kwijt kan raken: die gedachte obsedeert mij; een obsederend geluid.

met beden bestormen; voortdurend lastig vallen; voortdurend vervolgen (van een gedachte), niet loslaten, niet met rust laten.

geobsedeerd (Fr. op iems. doen en laten nauwlettend achtgeven; lastig vallen; v. e. gedachte: niet kwijt kunnen raken).

(opse'de:rən) (obsedeerde, heeft geobsedeerd) [Fr. < Lat. obsidere] 1. bestormen, lastig vallen: iemand met verzoeken -. 2. nauwkeurig letten op iemands doen en laten. 3. voortdurend bijblijven, niet loslaten: dat idee obsedeert hem.