Notariaat
[Fr. notariat] notarisambt, -standplaats of -praktijk.
Wat is de betekenis van Notariaat?
Encyclopedie van de Zaanstreek
Eindredactie Jan Pieter Woudt & Klaas Woudt (1991)
Notariaat
Het ambt van notaris; ook: de standplaats, het notariskantoor. Een notaris is openbaar ambtenaar, belast met het opmaken van authentieke akten op privaatrechtelijk terrein en andere hem/haar door de wet opgedragen werkzaamheden. Notarissen worden door de Kroon benoemd. Om voor benoeming in aanmerking te komen moeten zij een notariële studie me...
Groot woordenboek der Nederlandse taal
Van Dale Uitgevers (1950)
Notariaat
(<Fr.), o. (...riaten), 1. ambt, vak van notaris: de opleiding tot het notariaat; 2. standplaats, praktijk van een notaris.
Ensie 1947
Redactie H.A. Enno van Gelder, Jakob Pieter Kruijt, Jan van den Brink, Johan Valkhoff (1947)
Notariaat
De maatschappelijke functie van de notaris bestaat in de eerste plaats in het opmaken van acten omtrent handelingen en feiten, welke het burgerlijk en het handelsrecht betreffen. In vele gevallen eist de wet op straffe van nietigheid, dat de rechtshandeling bij een authentieke acte tot stand komt, b.v. de huwelijksvoorwaarden, de hypotheek e...
Verklarend handwoordenboek der Nederlandse taal
M. J. Koenen's (1937)
notariaat
o. notariaten (Fr. notariat, Lat. notariatus: het ambt van notaris, zijn werkkring, standplaats; zijn praktijk).
Katholieke Encyclopaedie
Uitgeverij Joost van den Vondel (1933-1939)
Notariaat
Openbaar ambt, dat de bevoegdheid verleent bewijskrachtige oorkonden op te maken. Het n. is geregeld: in Ned. bij de wet van 9 Juli 1842 (Stbl. 20) op het notarisambt, laatstelijk gewijzigd 15 Mei 1931 (Stbl. 195); in België bij de wet van 25 Ventôse jaar XI, gewijzigd 16 Dec. 1922, 16 April 1927, 13 Dec. 1935, 22 Febr. 1936. Volgens dez...
Gerelateerde zoekopdrachten