Wat is de betekenis van Norm?

Een norm is een manier van doen die volgens algemene opvattingen geldt als normaal. Tevens is het een concreet vastgestelde waarde die de standaard als referentiepunt geeft. In de eerste betekenis van het woord is een norm onderdeel van de normen en waarden: "Het is de norm dat iedereen veilig moet kunnen leven in zijn of haar eigen land."...

norm - Zelfstandignaamwoord 1. stelsel van meestal ongeschreven gedragsregels, gebaseerd op een stelsel van waarden 2. regel voor de normalisatie Verwante begrippen regel, richtlijn, standaardmaat, maatstaf

Richtlijn voor het gedrag.

norm - zelfstandig naamwoord 1. waar mensen zich aan moeten houden ♢ de norm om te slagen is dat je een 8 moet halen voor deze test 1. de norm voor fatsoen [waar je je aan moet houden als je fatsoenlijk wilt zij...

Zie veiligheidsnorm.

Morele normen zijn maatstaven voor het juiste handelen. Het woord ‘norm’ (van het Latijn) stamt uit de antieke bouwtechniek waar rechte hoeken met behulp van een ‘norma’ werden bepaald. Dit ideaal van de rechthoekigheid, dat onomstotelijke geometrische maatstaven veronderstelt, drukt in overdrachtelijke zin ook zijn stempel op een architectuur van...

Regel, richtsnoer waarnaar men moet handelen. Een norm ontstaat uit een waarde: toegekende betekenis; iets waar men belang aan hecht.

Rechtsregel, gedragsregel die door het recht wordt voorgeschreven.

Uitspraak over een overeengekomen te bereiken doel van de zorgverlening aan de hand waarvan toetsing plaats kan vinden. Een norm is mono- of multidisciplinair, doet een uitspraak over het doel van de zorgverlening en beschrijft een niveau wat men zo goed mogelijk moet benaderen; is gebaseerd op consensus tussen belanghebbenden, doet een uitspraak o...