Wat is de betekenis van nageven?

nageven - Werkwoord

(gaf na, nagegeven) in staat achten, niet denken van iemand. Rond vijf uur had een horde gillende tienermeisjes zich voor het grote podium verschanst, opgewonden kreetjes slakend in afwachting van Zornik. Je zou het de androgyne Koen Buyse niet nageven, maar de zanger blijkt een onvervalste womanizer te zijn. - DS, 17-08-2002.

v., neijaen.

(gaf na, heeft nagegeven), 1. later, naderhand geven: men gaf Kloris en Roosje na, als naspel; 2. het genoemde van iem. vertellen, als lof of (inz.) blaam van hem zeggen: men geeft hem na dat hij gierig is; — (Zuidn.) dat zou ik hem niet nageven, daartoe zou ik hem niet in staat achten.

gaf na, h. nagegeven (iem. lof of blaam geven, inz. in N.-N. blaam geven: beschuldigen, betichten): dat moet men hem (tot zijn eer) men geeft de Fransen na, dat zij lichtzinnig zijn.

('na:) (gaf, gaven na; heeft nagegeven) 1. naderhand, later geven: men gaf een bal na. ➝ kruis. 2. [iemand die men zich als juist heengaande voorstelt] blaam geven: men gaf het hem na dat hij de vreemdeling in zijn huis gelokt had. 3. verwijten; men geeft hem na gierig te zijn. 4. [iemand die men zich als juist heengaande voorstelt] lof gev...

(gaf na, heeft nagegeven), later, naderhand geven: men gaf Kloris en Roosje na, als naspel; het genoemde van iemand vertellen, als lof of blaam van hem zeggen: hij is altijd goed voor haar geweest: dat moet men hem nageven.

...

Nageven (gaf na, heeft nagegeven), later, naderhand geven; men gaf Kloris en Roosje na, als naspel; — van iem. vertellen, hem betichten, beschuldigen: men geeft hem na dat hij gierig is.