Wat is de betekenis van manoeuvre?

manoeuvre - Zelfstandignaamwoord 1. Handeling waarmee men de voortgang van een voertuig verandert, zoals bijvoorbeeld een parkeermanoeuvre.

manoeuvre - zelfstandig naamwoord uitspraak: ma-nų-vre 1. manier waarop je iets doet ♢door die manoeuvre met je brommer breng je andere weggebruikers in gevaar 2. uitgekookte manier van aanpakken ...

ook: maneuver [Fr. manoeuvre, van manoeuvrer, van VLat. manoperare = Lat. manu operari = met de hand werken, van manus = hand, en opus, operis = werk] 1. handgreep, handeling, spec. bij het besturen van voer- en vaartuigen e.d. (bijv.: inhaalmanoeuvre); wending daarbij (bijv.: een on...

(maneuver) krijgsoefening; wending; slinkse handelwijze; kunstgreep

handeling, handgreep, wending van een schip; beweging; manoeuvres: oefeningen van troepen of oorlogsschepen; ook: listen en lagen, kunstgrepen.

beweging, manœuvre [v. troepen, schepen]; kunstgreep, list, slinkse streek; ’t besturen, bestuur, behandeling; touw(werk), want; ’t rangeren [v. trein]; manoeuvres courantes, lopend want; manoeuvres dormantes, staand want; locomotive de manoeuvre, rangeerlocomotief; manoeuvre, (los) werkman; opperman; handlanger.

I. manœuvre; kunstgreep; II. manoeuvreren; intrigeren; III. manoeuvre away (out), handig loodsen, wegwerken, -krijgen.

...

(Fr.), v. (-s), 1. handgreep, wijze van bij een zaak te werk te gaan; — inz. in toepass. op de kunstige bewegingen, wendingen enz. ter besturing van een schip of zoals uitgevoerd door een menigte krijgsvolk; 2. (meest mv.) militaire gevechtsoefening, spiegelgevecht: de manoeuvres worden dit jaar in het Zuiden gehouden; gecombineerd...