Wat is de betekenis van maniërisme?

Het Maniërisme is een periode binnen de Renaissance waarin een eigen vormentaal ontstaat door de combinatie van klassieke en inheemse siervormen. Er ontstaan nieuwe vormen als band-, rol- en beslagwerk. In 1537 publiceert de Italiaan Sebastiano Serlio het eerste deel van zijn architectuurtraktaat, waarin het gebruik van de klassieke orden beha...

De term 'maniërisme' wordt gebruikt voor de periode in de kunstgeschiedenis die volgt na de Renaissance. Rond 1520 streefde een aantal Italiaanse kunstenaars ernaar hun voorgangers - beroemde meesters als Rafael en Michelangelo - te evenaren. Sommigen probeerden bepaalde aspecten van de stijl (de manier, 'maniera') van deze kunstenaars te overtreff...

Het maniërisme ontstond rond het begin van de 16e eeuw in Italië als een variant op de Renaissance. De term is afgeleid van ‘maniera’ (stijl, trant, manier) en duidde oorspronkelijk op die kunstenaars die ‘op de manier van’ Michelangelo (1475-1564) werkten. De schilderijen en beeldhouwwerken van Michelangelo vormen een soort overgang tussen de hoge...

Algemeen: gekunstelde stijl. In de kunstgeschiedenis de stijlperiode, circa 1520-1610, die de overgang vormde tussen de boog-Renaissance en de Barok. Wordt ook wel beschouwd als laatste fase van de Renaissance. Opvallend zijn de langgerekte, slanke figuren met relatief kleine hoofden, vaak in gekunstelde houdingen, zowel in de schilderkunst als in...

Maniërisme is een: 1) periode in de kunstgeschiedenis tussen renaissance en barok; over het algemeen: gemanierd; nadrukkelijke overdreven weergave van houdingen (bijv.: figura serpentina); sterke lichtcontrasten (zie contrast (1)); grote kleurcontrasten; 2) aanduiding voor gekunstelde vormgeving (1).

[Fr. maniérismel gekunsteldheid, spec. in kunststijl, bep. kunstrichting.

gekunsteldheid

maniërisme - Verwijst naar een stijl en een periode in die ongeveer vanaf de jaren 1520 tot 1590 zich voornamelijk in Rome ontwikkelde en zich daarna verspreidde elders in Europa. De stijl wordt gekenmerkt door een distantiëring van het klassieke ideaal van de Renaissance en creërde een gevoel van fantasie, experimenten met kleuren...

(It. maniera=manier of trant), sinds 1900 in gebruik gekomen benaming voor een kunststijl die, in contrast met het in de hoge renaissance bereikte ideaal van volledige harmonie van compositie en koloriet, andere wegen insloeg, teneinde de expressie van de voorstellingen te verhogen en daaraan nieuwe inhoud te geven. Sinds ca. 1520 voldeden de ratio...