Wiktionary (2019)
landsheer - Zelfstandignaamwoord 1. (regering) een algemene benaming voor een vorst die in een bepaald gebied de territoriale soevereiniteit bezat. ♢ Tot 1522 was de bisschop van Utrecht de landsheer van Drenthe. ♢ Koning Willem I was landsheer van het Konink...
Prof. Dr. J.H. Brouwer (1958)
‘Bezitter van een heerlijkheid, niet onderworpen aan hoger landrechtelijk gezag’. De landsheerlijkheid heeft zich sedert 1200 om de Fr. streken heen ontwikkeld, in de tijd dat deze zich van de heerschappij der graven losmaakten. In Oostfrl. lukt het de Cirksena’s in de 15de eeuw hun gezag van hoofdeling tot een wat late landsheerl...
Van Dale Uitgevers (1950)
m. (...heren), souverein; bep. als benaming van de souvereine regeerders in het tijdperk waarin de aanvankelijke ambtenaren, als graven en hertogen, door uitbreiding van gezag en erfelijkheid van hun ambt, tot vorst geworden zijn.
Uitgeverij Joost van den Vondel (1933-1939)
De tijdens de landsheerlijke periode (843-1581) tot zelfstandig gezagsdrager (souverein) geworden graaf-ambtenaar van het Frankisch tijdperk (406-843).
Oosthoek's Uitgevers Mij. N.V (1916-1925)
m. (-heren), soeverein; m.n. de soevereine regeerders in het tijdperk waarin de aanvankelijke ambtenaren, zoals graven en hertogen, door uitbreiding van gezag en erfelijkheid van hun ambt, tot vorst geworden zijn.
Gerelateerde zoekopdrachten
Log hier in om direct te kunnen beginnen met schrijven.
