Wat is de betekenis van Kribbebijter?

(19e eeuw) (Vlaanderen, inf.) slecht gehumeurd iemand; onaangenaam persoon; ruziezoeker; lastig kind. In Vlaanderen ook in de betekenis van gierigaard. Eigenlijk: een paard dat stuiptrekkingen heeft vanwege een slechte spijsvertering en daardoor met de voorste tanden in ruif en kribbe bijt. Een paard, dat steeds oprispt, zonder op een hard voorwerp...

kribbebijter - Zelfstandignaamwoord 1. (dierkunde) een ezel of paard met de ondeugd om aan de voerbak of staldeur te knagen ♢ Geef het paard geen suikerklontjes, anders wordt het een kribbebijter. 2. (psychologie) een chagrijnig persoon die met iedereen overhoop ligt ♢...

slecht gehumeurd iemand; onaangenaam persoon; ruziezoeker; lastig kind. In Vlaanderen ook in de betekenis van ‘gierigaard’. Eigenlijk: een paard dat stuiptrekkingen heeft vanwege een slechte spijsvertering en daardoor met de voorste tanden in ruif en kribbe bijt. Een paard dat steeds oprispt zonder op een hard voorwerp te steunen wordt...

(de, -s) gierigaard, vrek, hongerlijder

s., krêbbebiter, -stinder, knarsebiter.

m. (-s), 1. paard dat de slechte gewoonte heeft in zijn ruif of kribbe te bijten; 2. (fig.) gemelijk, slecht gehumeurd mens; — (Zuidn.) gierigaard, vrek; hongerlijder.

m. -s: dat paard is een kribbebijter; fig. a) nijdas, korzelig persoon; b) (Z.-N.) gierigaard, hongerlijder; kribbebijtster, v. -s.

Kribbebijter, een paard, dat de gewoonte heeft steeds op de krib te bijten. In den regel gaat het gepaard met luchtzuigen, het tijdens het bijten of met de tanden rusten op de krib, inslikken van lucht. Om het inslikken van lucht onmogelijk te maken doet men in den regel een riem stevig om de keel; natuurlijk moet deze voor den maaltijd afgenomen w...

m. (-s), 1. paard dat zijn snijtanden in de rand van de voerkrib zet en vervolgens lucht naar binnen zuigt; 2. (fig.) gemelijk, slecht gehumeurd mens; 3. (gew.) gierigaard, hongerlijder.