Wat is de betekenis van klinken?

klinken - Werkwoord 1. absoluut een bepaald geluid (klank) voortbrengen ♢ Die kerkklok klinkt heel helder. 2. (inerg) een glas tegen dat van een ander stoten bij een heildronk, proosten ♢ graag willen we samen met u klinken 3. (ov) met klinknagels...

klinken - onregelmatig werkwoord uitspraak: klin-ken 1. een geluid laten horen ♢ zijn stem klinkt verkouden 1. dat plan klinkt leuk [het lijkt een leuk plan] 2. ...

Klinken is een techniek bij de verwerking van metaal (1); twee platen van metaal worden vast met elkaar verbonden door een cylindervormige pen (2), de z.g. klinknagel; de bewerking bestaat uit het vervormen o.i.v. druk en/of warmte van een van de uiteinden van de pen.

(klonk, heeft geklonken), 1. als (zijn) ge luid een heldere, althans goed waarneembare klank voortbrengen of geven: er klinkt een luid gejuich; als een klok, luid, ver in het rond; (overdr.) aanzien lijk, niet gering, niet mis zijn; holle vaten het luidst (meest), (fig.) mensen met weinig verstand hebben de meeste praats; ook pregn. voor luid of...

Klinken - het aan elkaar verbinden van onderdelen door middel van klinknagels. In de staalbouw is het klinken bijna verdrongen door het lassen. → Overnaads gebouwde houten rompen worden meestal nog geklonken. De klinknagels zijn doorgaans van zacht keper; ze worden van buiten naar binnen door een voorgeboord gat geslagen. Aan de binnenzijde wo...

v., klinke, klonk, klonken; (van vaten enz.), beare; met de glazen —, oanstjitte; — (vastslaan) op, klinke op, biklinke; (van bellen), belderje; vreemd in de oren —, nuver oanhearre.

(Klinkverbinding), verbinding van twee of meer metalen delen, zoals platen of profielijzers, door in de opeenliggende delen een of meer rijen zuiver cylindrische, doorlopende gaten aan te brengen, in elk waarvan een stift, de klinknagel, warm of koud dusdanig wordt gestuikt, dat het gat volkomen wordt gevuld en de stift aan beide zijden een kop kri...

Het aanstoten, waar niemand aanstoot aan neemt.

I. klonk, h. geklonken (1 een heldere klank geven; 2 een klank hebben; 3 luiden): 1. -de munt, z. ald.; met de glazen klinken; 2. zijn stem klinkt helder; fig. die verzen klinken goed, zijn aangenaam om te horen; deze d klinkt als t; 3. dat klonk al heel anders; II. klonk, h. geklonken (door kloppen vastslaan; vastsmeden; van een bout: het einde...

(techniek) is het met klinknagels verbinden van metalen platen of profielen tot een niet losneembaar geheel. Daartoe worden volgens het patroon van de klinkverbinding (steek) gaten in de te verbinden deelen geponst of geboord. Het nagelgat wordt aan beide einden ontdaan van boorkrul; na voorloopige montage zoo noodig geruimd. De nieuwe nagel bestaa...

('klinkən) (klonk, heeft geklonken) [klnb.] 1. klank, geluid geven : zijn stem klinkt helder; vals -de tonen; de stoomfluit klinkt ver. Gez. dat klinkt ongelooflijk, is haast niet te geloven; een -d bewijs, geld om iemand over te halen; iemand met -de woorden overhalen, hem omkopen; -de munt, kontant geld; mijn oren hebben geklonken, men hee...

Het begrip klinken heeft 2 verschillende betekenissen: 1. klinken - KLINKEN (klonk, heeften is geklonken), geluid, een klank geven zijne stem klinkt helder, luid, over alles heen; die gulden klinkt valsch; met de glazen klinken. met iem. klinken, aanstooten, op zijne gezondheid drinken; kom, laten wij eens klinken eens samen op iets drinken: kli...

b.w. - Vastslaan, door hameren een verdikking of kop vormen. Een spijker, nagels klinken.