Wat is de betekenis van Kenner?

kenner - Zelfstandignaamwoord 1. deskundige ♢ Een wijn[[kenner]] weet veel van wijn. Woordherkomst Naamwoord van handeling van kennen met het achtervoegsel -er Verwante begrippen deskundige

kenner - zelfstandig naamwoord uitspraak: ken-ner 1. wie ergens veel van af weet ♢ hij is een kenner als het gaat om goede wijn Zelfstandig naamwoord: ken-ner de kenner de kenners...

deskundige.

s., kenner, kender.

...

m. (-s), hij die kent; in ’t bijz.: 1. hij die weet wat en hoe iets werkelijk is, die het doorgrondt: God is een kenner der harten, een kenner van het verborgene; 2. iem. die kennis van —, bekendheid met iets bezit: een groot kenner van het Spaans; een kenner van de Oost; 3. iem. die van een zaak, inz. van kunst, verstan...

m. kenners (iem., die iets kent; inz. iem., die verstand van iets heeft): een kenner der Oosterse talen; met de blik, het oog van den kenner; iets voor kenners; zijt gij kenner? b.v. van schilderkunst.

('kennәr) m. (-s) 1. Algm. hij die iets kent: een van zijn tijd, van het verborgene, van talen, van muziek; aller harten, God. 2. Inz. iemand met praktische of wetenschappelijke kennis van iets: een goed, groot, degelijk, keurig der natuur, der Oudheid, van het Grieks; -s en liefhebbers; de blik, het oog van een -; iets voor -s; zijt gij -?

m. (-s), hij die kent; in het bijzonder: 1. hij die weet wat en hoe iets werkelijk is, die het doorgrondt: God is een — van de harten, een — van het verborgene; 2. iemand die kennis van, bekendheid met iets bezit: een groot — van het Spaans; een van het Oosten; 3. iemand die van een zaak, m. n. van kunst, verstand heeft, die er...