Wat is de betekenis van kakelen?

kakelen - Werkwoord 1. (inerg) (dierengeluid) geluiden voortbrengen zoals kippen dat doen ♢ Toen hij de kippen kwam voeren, kakelden zij opgewonden en pikten hongering naar het voer. 2. (inerg) overdrachtelijk zinloos en luid praten ♢ En dat mens kakelde de h...

kakelen - regelmatig werkwoord uitspraak: ka-ke-len 1. tok tok roepen ♢ de kippen zaten te kakelen op hun stokken 2. hard en druk praten ♢ wat zaten die moeders weer te kakelen Regelm...

v., keakelje; (luid babbelen). kweakje, tsjetterje.

...

(kakelde, heeft gekakeld), 1. het roepen der kippen, inz. als zij gelegd hebben, vand. oneig. als „zeggen” tgov. „doen” gesteld; 2. (fig.) luid en druk praten, snateren ; — kletsen, lellen ; druk spreken (over); kwaadspreken ; — luid door en tegen elkander in praten, twisten; 3. (van kleuren) schel afsteken, vl...

kakelde, h. gekakeld (1 het geluid van kippen [die gelegd hebben], ook wel van andere dieren; 2 fig. luid babbelen, snateren): 1 ik hoor twee kippen kakelen; een kooi met een kakelende papegaai; 2 meisje, zit je weer te kakelen?

('ka:kələn) (kakelde, heeft gekakeld) [klnb.] 1. roepen der kippen die gelegd hebben : -de hennen. 2. het maken van dergelijk geluid bij andere vogels : een -de papegaai. 3. luid babbelen, zodat men zich alleen van het gesprek meester maakt : een -d oud vrouwtje. Syn. →: babbelen.

(kakelde, heeft gekakeld), 1. het roepen van de kippen, meestal wanneer zij gelegd hebben, vandaar oneig. als zeggen tegenover doen gesteld; 2. (fig.) luid en druk praten; kwaadspreken; twisten; 3. (van kleuren) fel afsteken, vloeken, kakelvers, bn., van eieren: pas gelegd, geheel vers.

...