Wat is de betekenis van Inductie?

inductie - Zelfstandignaamwoord 1. (medisch) opwekking, teweegbrenging, beïnvloeding 2. (biologie) opwekking van een ontwikkeling in een organisme of weefsel door beïnvloeding door een ander deel 3. (psychologie) beïnvloeding door iemand met een geestelijke stoornis van mensen uit zijn omgeving 4. (filosofie) het redeneren waarbij men...

Inductie - van het bijzondere naar het algemene.

De theorievorming is voor een belangrijk deel een afgeleide van opgedane ervaringen en feiten uit de praktijk.

De eigenschap van een elektrisch circuit waardoor een verandering van stroomsterkte een elektrische spanning veroorzaakt in dat circuit of in een nabijgelegen circuit.

inductie - Het doen ontstaan van een nieuw gedragselement in de ontogenie van een individu door de invloed van een genetische of een omgevingsfactor. Een voorbeeld is het voorkomen van een voorkeur door een inprentingsproces.

[Lat. inductio] 1 (logica) besluit tot een algemene stelling uit een aantal bijzondere gevallen; 2 (nat.) opwekking van een elektrische stroom of lading of magnetische kracht door een (andere) elektrische stroom of lading of magnetische kracht.

(induktie) het opwekken van een magnetisch veld; gevolgtrekking vanuit het bijzondere tot het algemene; umlaut (taalk.)

In de ruimste zin opgevat noemen we ieder rationeel proces inductief waarbij uit premissen over enkele zaken van een bepaalde soort een conclusie wordt getrokken over enkele of alle overige zaken van die soort. Een redenering is inductief in enge of strikte zin (de rest van dit artikel zal zich hiertoe beperken) als men meent een dergelijke conclus...

(L., inducere = naar binnen voeren), beïnvloeding gedurende de embryonale ontwikkeling van naburige delen (celgroepen) op elkaar, zodat de ene groep de andere een bepaalde ontwikkeling oplegt. Term in 1929 ingevoerd door Spemann. In het gastrulastadium induceert het ectoderm de aanleg van de ooglens. In sommige gevallen veroorzaakt door bepaal...