Wat is de betekenis van inductief?

inductief - Bijvoeglijk naamwoord 1. na detailonderzoek, uit het bijzondere tot het algemene besluitend 2. (natuurkunde) betrekking hebbend op (magnetische) inductie Woordherkomst afgeleid van inductie met het achtervoegsel -ief Antoniemen [1] deductief

Afgeleid van concrete waarnemingen, in tegenstelling tot deductief.

[Lat. inductivus] langs de weg der inductie.

(induktief) uit het bijzondere tot het algemene besluitend; uit proefondervindelijk onderzoek afleidend

door waarnemingen en experimenten komen tot hiervoor geldende regels en wetten en dan hieruit algemene regels en wetten opstellen (dus gaande van het bijzondere naar het algemene), ➝ deductief.

van het bijzondere tot het algemene besluitend

bn. bw., uit het bijzondere tot het algemene besluitend: de inductieve methode; inductief te werk gaan.

langs de weg v. d. inductie of gaande van het bijzondere tot het algemene.

langs de weg van het onderzoek.