Wat is de betekenis van Horigheid?

Systeem van pachters, die bij de grond hoorden. Ze hadden een eigen stukje grond, maar werkten een groot deel van de week voor hun heer. Ze mochten het landgoed niet verlaten.

Horigheid, de afhankelijkheidsband van halfvrijen met hun heer. De horigen waren persoonlijk vrij, maar gebonden aan de grond die ze moesten bewerken. Zij mochten de → heerlijkheid niet verlaten en niet buiten het grondgebied huwen zonder toestemming van de heer. In ruil daarvoor kreeg de horige bescherming van zijn heer en was hij verzekerd van ee...

zie horigen.

rechtspositie van een klasse van personen (horigen, halfvrijen) die in een erfelijke afhankelijkheidsverhouding stonden tot hun hofheer. Zij waren persoonlijk vrij. maar gebonden aan de grond die zij bewerkten. De oorsprong is onzeker, maar horigheid bestond reeds in de laat-Romeinse tijd, toen men door de achteruitgang van het inwonertal de schaar...

De h. is een verhouding tussen grondeigenaar en grondgebruiker, welke er toe strekt, aan de eigenaar de aanwezigheid van behoorlijke gebruikers op zijn gronden te verzekeren en aan de gebruikers het vaste gebruiksrecht van de grond op veelal voor hen aannemelijke voorwaarden te waarborgen. Dit laatste - het gebruiksrecht van de grond praktisch erfe...

v., onvrijheid ; afhankelijkheid ; — oneig. in toepassing op planten die aan een bep. bodemgesteldheid of andere omstandigheden gebonden zijn.

v.Horfon-Hozémont(or('5-oze’mö) gemeente in de provincie Luik (B 2) 1770 ha, 8475 inw. Landbouw, steenkolenmijn. [ [-4.

v., onvrijheid; afhankelijkheid. (e) Sedert de vroege middeleeuwen was horigheid de rechtspositie van een klasse van personen (horigen) die in een erfelijke afhankelijkheidsverhouding stonden tot hun hofheer. Van slaven onderscheidde de horige zich, doordat hij juridisch niet een zaak, maar een persoon was die zelf rechten had. De oorsprong van de...