Wat is de betekenis van heien?

(16e eeuw) (euf. of sch.) copuleren, neuken. Gedacht moet worden aan: stampen, stoten. Reeds opgetekend door Cor. Kiliaan. Zie ook: heigat*. • (Hans Heestermans: Erotisch Woordenboek. 1980) • Gedachteloos heien, is het. Het bed bonkt tegen de muur als een sloep tegen de kade. (Auke Hulst: Jij en ik en alles daartussen. 2016) • bemi...

heien - Werkwoord 1. (ov) het in de grond drijven van een lange houten of betonnen paal als de fundering voor een gebouw of kunstwerk ♢ Er wordt geheid en dat maakt nu eenmaal een hoop lawaai.

Heien is het in de grond drijven van heipalen voor de fundering van een gebouw.

Heien - "Amsterdam, die grote stad, die is gebouwd op palen", heeft elk kind uit het versje geleerd. De moerassige bodem* had deze bouwwijze nodig gemaakt. Van oudsher is aan het heien grote betekenis gehecht. De eerste heipaal in de grond was een minstens even belangrijk feit als de eerstesteenlegging. Voor het bouwen van het nieuwe stadhuis* op d...

De zware balken die in de oliemolen met veel lawaai de olie uit de zaden slaan.

heien - Een heipaal op een duidelijk afgebakende plek met kracht de grond in werken zonder voorafgaande uitgraving; wordt uitgevoerd met behulp van valhamers of stoomhamers.

heien - (van mannen) geslachtsgemeenschap hebben (vgl. put, paal als heierstermen). Reeds vermeld door KIL. [1599].

is het inslaan van heipalen in slappe ondergrond voor de fundering van een bouwwerk. De palen worden tot in de vaste ondergrond geheid. Is deze door de grote diepte niet te bereiken, dan worden de palen ‘op de kleef’ geheid, d.w.z. dal de paal voldoende weerstand krijgt door de wrijving met de doorboorde grond. Dit laatste geeft niet al...

v., heije; aan het —, oan ’e hei.