Wat is de betekenis van gericht?

gericht - Zelfstandignaamwoord 1. (juridisch) (formeel) gerecht, rechtbank, de rechter gericht - Bijvoeglijk naamwoord 1. een bepaald doel hebbend ♢ Door de gerichte actie van de politie werden veel dronken autobestuurders van de weg gehaald. gericht - Deelwoord...

(bn) kort, meest direct BM, EK.

Zie Oordeel.

Gerecht, rechterlijke instelling. De term werd vrij algemeen gebruikt. Zo waren er het gericht van Selwerd en Sappemeer, waarmee de jurisdictie over het betreffende gebied aangegeven werd, maar ook het volle gericht en het nedergericht in de stad Groningen, waarmee de verschillende rechterlijke colleges werden aangeduid. In deze laatste betekenis o...

s.n., (ge)rjocht (it).

gerecht, maal; gerecht, rechtbank; Gericht halten über einen, recht spreken over iem.; mit einem furchtbar ins Gericht gehen, iemand vreselijk onder handen nemen; zu Gericht sitzen, de vierschaar spannen.

o. (1 Bijb. rechtshandel; 2 gerecht in bet 2; rechtsprekend lichaam, vero.): 1. met iem. in het gericht gaan; het jongste of laatste gericht, laatste oordeel; 2 zie gerecht 1 1 2.

Gericht - Goddelijk, ➝ Oordeel.

(gə'richt) I. o. (-en) [gerecht] 1. Veroud. a. Eig. oordeel, vonnis : het laatste -; godsgericht, b. Metn. [gevolg van a] plaag, bezoeking, straf : het vertoont zich in ‘t verschiet. 2. Tgw. rechtshandel : met iemand in het gaan, komen, treden. II. bn. 1. verl. deelw. van richten. 2, Inz. tot bepaalde personen of groepen gericht: -...